Help mee!
Column Wim Pierik

In het land der geblinddoekten ...

“Jij moet je nu wel héél sterk voelen”, zegt een collega tegen mij. Hij is geblinddoekt, net als de rest van ons team. Maar nee...

Na een vruchtbare vergaderochtend, zijn we toe aan wat creatievere werkvormen die bijdragen aan de teambuilding. Mijn collega’s worden uitgedaagd om een aantal opdrachten geblinddoekt uit te voeren. Ik krijg het verzoek me terughoudend op te stellen, omdat het voor mij gemakkelijk zal zijn. Allereerst gaan de collega’s met een taststok de vergaderruimte proberen terug te vinden. Ik loop rustig tussen de groep door en beluister hoe iedereen het aanpakt. Sommigen gaan vrij recht op hun doel af, anderen vinden het duidelijk lastig en volgen de voortvarende collega’s. Eenmaal in de vergaderzaal, moeten ze allemaal aan de achterste tafel gaan zitten, waar precies genoeg stoelen staan. Ik probeer hierin wat structuur aan te brengen, door de eerst aankomenden voor te stellen op een hoek te gaan zitten en de volgende collega’s zo naar een plaats naast zich te coachen. Dit lukt gedeeltelijk.

De volgende opdracht is om zelfstandig koffie of thee in te schenken, taart te snijden en op te eten. Er ontstaat de nodige onrust bij het verkennen van wat er allemaal op tafel te vinden is. Sommige collega’s weten zich duidelijk geen raad. Een ander begint voortvarend de eerste taart in stukken te verdelen. “Hoe weet ik nou of er koffie of thee in deze kan zit?”, vraagt mijn buurvrouw. “Ruiken”, stel ik voor. Zij wil zichzelf en mij van koffie voorzien. Maar we krijgen theewater. Blijkbaar heeft er eerder in de kan koffie gezeten… Er is nog een andere collega die de tweede taart wil snijden, maar niemand kan die doos vinden. Ik loop de tafel rond en probeer voorzichtig na te gaan wat er staat. Wat blijkt? Die doos stond de hele tijd vlak voor me! Maar ik zocht een vierkante taartdoos en herkende deze langwerpige doos met een soort boomstamtaart niet.

Dit alles achteraf bekijkend, ben ik verbaasd over mijn gevoelens. Ons team houdt van creatieve werkvormen en die zijn vaak dynamisch. Dan haak ik gemakkelijk af, doordat ik het overzicht mis. Nu had ik juist het gevoel dat ik als een van de weinigen nog wél het overzicht had. En dat probeerde ik te gebruiken: door het aanbrengen van structuur, geven van tips, of de helpende hand te bieden… Ja, zelfs te betuttelen. Het liefst had ik sommige van de onzekere collega’s bij de hand genomen, de koffie voor hen ingeschonken en de taart voor hen gesneden. Terwijl ik nog wel zo’n enorme hekel heb aan betutteling!

Wim Pierik Uit: De Stem van Grave, maart 2012

Deze website is drempelvrij