De (on)mogelijkheden van het wereldwijde web
De (on)mogelijkheden van het wereldwijde web
Tegenwoordig doen we meer en meer online. Thuis of onderweg, wanneer het je uitkomt, kun je van alles regelen op de site van de gemeente, boodschappen bestellen of andere producten kopen. Maar dan moeten de websites, apps en online documenten wel digitaal toegankelijk zijn voor iedereen, dus ook voor mensen met een functiebeperking. Onlangs werkte ik mee aan een onderzoek van twee studenten aan de opleiding Communicatie en Multimedia Design naar digitale toegankelijkheid voor mensen met een visuele handicap. Dat deze nog te wensen overlaat ervaart deze groep met enige regelmaat. Ik liet hen zien waar ik tegenaan liep op het internet maar ook wat juist wel goed gaat.
Ook werd ik benaderd door iemand van de gemeente Tilburg. Zij liet mij enkele opdrachten uitvoeren om te bekijken of hun site goed toegankelijk en bruikbaar is. Gelukkig kon ik daar volmondig ja op zeggen. Het bespaart veel tijd en moeite als je zelf bijvoorbeeld een verhuizing kunt doorgeven of een paspoort aanvragen. Als ik tegen problemen aanloop op een website neem ik soms contact op met de webbouwer. Ik maak melding van het probleem en de oorzaak. Vaak krijg ik een standaardreactie in de trant van: ik zal het doorgeven. Vervolgens hoor ik er nooit meer iets over terug. Het gebeurt ook dat men er serieus op ingaat en daadwerkelijk stappen onderneemt om de site beter bruikbaar te maken.
Van de week kreeg ik via mail een uitnodiging van mijn huisarts om mee te werken aan een online enquête. Deze ging over het inzien van het medisch dossier, online medicijnen bestellen, een afspraak maken en dergelijke. En wat ik daar van vond. Nou, daar vond ik veel van, maar het lukte me niet een antwoord te selecteren, het waren meerkeuzevragen. Kennelijk was het gebruik van de muis een vereiste. Toen ik later om een andere reden contact opnam met de assistente liet ik terloops weten dat ik de vragenlijst niet in kon vullen, omdat die niet toegankelijk is. Oh dat is niet erg, liet ze me weten. Daarop zei ik dat ik dat wel erg vond, omdat ik het belangrijk vind dat ik mijn mening kan geven. Natuurlijk kan ik hulp vragen aan mijn man maar ik vind dat ik het zelfstandig moet kunnen. Zeker een site van, of in dit geval een vragenlijst over de huisartsenpraktijk zou goed toegankelijk en bruikbaar moeten zijn. Daar was ze het wel mee eens en ze zou het doorgeven! Nu maar afwachten of het opgepakt gaat worden!
